รักนะคุณป้า

“สวัสดีครับ ผมชื่อตุ่นครับ ที่สมัครงานไว้และนัดเริ่มงานวันนี้ครับ”

ตุ่น หนุ่มน้อยชาวลาวหน้าตาดี พูดเก่ง พนักงานเสริฟคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเริ่มงานร้านอาหารแห่งนึงในจังหวัดระยอง

แนะนำตัวกับหญิงสาวลูกเจ้าของร้านอาหารที่ดูแลร้านอยู่ ณ ตอนนี้ ชื่อสุ หญิงสาวโสดวัย 38 ปี เธอมองดูตุ่นที่เข้ามาแนะนำตัว ด้วยสีหน้าเรียบเฉย และทำงานต่อ เพื่อเตรียมรับลูกค้าที่จะเข้ามาทานอาหารในมื้อเที่ยง

“ตุ่น ตุ่น เธออ่าน เขียน หนังสือภาษาไทยได้ใช่มั้ย” หญิงสาวกล่าวถาม

“ครับ ได้ครับ เพียงแต่เขียนลายมืออาจไม่สวยเท่าไรครับ”

“ใกล้เที่ยงแล้ว เดี๋ยวจะมีลูกค้าเข้ามารับประทานอาหารค่อนข้างเยอะ เธอช่วยรับออเดอร์ให้พี่ทีนะ ว่าลูกค้าสั่งอะไรบ้าง จดรายการอาหาร จำนวน เลขโต๊ะ ทำบิล 2 ชุดนะ ใบนึงให้ในครัว อีกใบเธอไปเสียบไว้ที่เคาเตอร์แคชเชียร์นะ วันนี้เธอทำตามนี้ก่อน พี่ยังไม่มีเวลาสอนอะไรมาก ”

หลังจากความวุ่นวายของวันแรกที่ชายหนุ่มเข้ามาทำงานผ่านไป และทุกๆวัน จนเวลาผ่านมาได้ 2 เดือน สุเห็นตุ่นเป็นเด็กขยัน เข้าคนง่าย อารมณ์ดีและมักสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกๆคนในร้าน รวมทั้งเธอด้วย การทำงานร่วมกัน และได้คุยกันทุกๆวัน มันเกิดความรู้สึกเล็กๆขึ้นในใจของทั้งคู่ แต่ไม่สามารถแสดงความรู้สึกต่อกันได้ และไม่เข้าใจว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นควรทำยังไง เพราะสถานะที่ต่างกันมากของคนทั้งคู่ อายุ เชื้อชาติ ฐานะ

“ตุ่น ตุ่น มาช่วยพี่ยกของทางนี้หน่อยสิ” 

“คร๊าบบบบ ครับ คุณป้า”

“อีกแล้วนะ ทำไมชอบเรียกฉันว่าป้า ฉันไปเป็นป้าเธอตอนไหน ห๊ะ อายุแค่ 38 ยังไม่ป้านะ”

“ก็แก่กว่าผมนี่นา ก็ป้าแหล่ะ”

“เออ จะเรียกไรก็เรียกไป มาช่วยทำงานให้เสร็จก่อนละกัน จะได้มีเวลานั่งพักกัน”

หลังจากทำงานเสร็จ มีเวลาพัก นายจ้างสาวจึงชวนหนุ่มน้อยคุย เพราะอยากรู้เกี่ยวกับตัวเค้ามากขึ้น 

“ตุ่น เธอเคยทำงานที่ไหนมาก่อนเหรอ ก่อนจะมาทำที่นี่ เธอเก่งนะ อ่าน เขียนคล่องเชียว พูดเก่งอีก ลูกค้าชอบการบริการเธอเยอะนะ ชมกันเกือบทุกโต๊ะเลย”

ผมเคยทำงานก่อสร้างมาก่อน แต่ไม่ดีนัก ถูกช่างรับเหมาโกงค่าแรงครับ ผมไม่มีเงินส่งกลับบ้านให้แม่ เพราะบ้านผมจน ผมมีแม่และน้องสาวอีก 4 คน ที่ยังเด็กไม่สามารถทำงานได้ ยังเรียนหนังสืออยู่ แม่ผมต้องทำงานคนเดียวและดูแลน้องๆอีก ผมช่วยแม่ด้วยการทำงานและส่งเงินกลับไปให้แม่ครับ

“เธอไม่มีแฟนเหรอ เห็นหลายคนที่มาทำงานมีแฟน มีลูกอยู่ทางบ้าน ช่วยดูแลครอบครัวทางนั้น หรือบางคนก็ทำงานรับจ้างอยู่ทางบ้าน ไม่คิดถึงกันแย่เลยเหรอ”

“ไม่ครับ ผมยังไม่เคยมีแฟนครับ เพราะภาระที่มี ผมยังไม่พร้อมจะมีใคร แล้วพี่หล่ะ ผมเห็นพี่นั่งกินข้าวคนเดียวทุกวัน ไปซื้อของคนเดียว กลับบ้านคนเดียว ไม่เคยเห็นมีเพื่อนมาหา หรือมีแฟนมาหาเลย พี่ไม่เหงาเหรอ เห็นพี่เช้ามาทำงาน เลิกงานกลับบ้าน ผมมองพี่อยู่ทุกวัน เหงามั้ยคุณป้า”

ชินละ ทุกๆวันอยู่กับการทำงาน เหนื่อยก็กลับบ้านพักผ่อน ดูทีวีบ้าง ฟังเพลงบ้าง ก็เฉยๆนะ เหงาบ้างแหล่ะ เลิกเรียกพี่ว่าป้าซะทีได้มั้ย ฟังแล้วแก่จังเลย เธอเห็นพี่แก่เป็นป้าเลยเหรอ 555

ไม่ครับ พี่สวยมากนะครับ นิสัยดี ใจดีมากๆ เพื่อนทำงานด้้วยกันชมพี่ทุกคน ว่าพี่เป็นเจ้านายที่ดีมากๆครับ ถึงพี่อายุแก่กว่าผมหลายปี แต่ดูไม่ออกเลยว่าแก่เหมือนรุ่นเดียวกันกับผมเลย ผมชอบครับ ป้าน่ารักดี

ว่าไรนะ ป่ะเก็บของเตรียมปิดร้านแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนดีกว่า 

สุ รู้สึกใจเต้นเลยทีเดียว กับคำที่ตุ่นพูด แต่เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่ตุ่นพูด เค้าหยอกเล่นตามความทะเล้นของเค้าหรือรู้สึกอะไรต่อเธอบ้างรึเปล่า  แต่หัวใจเธอมีความสุขเล็กๆเกิดขึ้น แต่ได้เพียงเก็บไว้ในใจ

จนเวลาผ่านล่วงเลยมาหลายเดือน ความใกล้ชิด ได้พูดคุยกัน ได้ทำงานร่วมกัน ความรู้สึกที่มีต่อกันก็มากขึ้นเช่นกัน แต่ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจของคนทั้งคู่ที่ไม่สามารถบอกใครได้ และเปิดเผยได้  

ป้าครับ ป้า ป้าคนสวยครับ วันนี้มีดนตรีที่หาดใกล้ร้านด้วย ไปดูด้วยกันมั้ยครับ ไปด้วยกันนะครับ

อืม ไปสิ นักร้องที่มา นักร้องในดวงใจเลยนะ ชอบมาก ไปยกมือขวากัน

“ยกมือขวา ทำไมต้องยกมือขวา” ตุ่นสงสัย

เออน่า ไม่ต้องถามนักหรอกน่า ไปเดี๋ยวก็รู้เอง 

สนุกมากเลยนะครับ ผมเพิ่งเคยเห็นพี่สนุกขนาดนี้ ปกติเห็นแต่ทำงานเคร่งเครียดมากเลย วันนี้มีความสุขจังที่พี่มากับผมด้วย รักนะป้า

หือ ว่าไรนะ  อ่ะนี่ผมให้ไปดูเอาเองนะ ตุ่นยื่นเศษกระดาษเล็กๆพับไว้ส่งให้สุ เมื่อเธอเปิดอ่านได้เห็นข้อความสั้นๆที่เขียนไว้ว่า  รักป้า นะ เธอยิ้มออกมาด้วยหัวใจที่พองโต มีความสุข แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นทุกข์ในใจ เธอถามใจตัวเองว่า จะทำยังไงดีกับความรู้สึกนี้ ต่อให้ชอบกัน รักกัน แต่ไม่สามารถคบหากันได้ เราแตกต่างกันมากมายเลย แต่ห้ามความรู้สึกดีที่มีต่อตุ่นไม่ได้เลย สุรักตุ่นเข้าแล้ว เพราะเธอจากที่ใช้ชีวิตไม่มีเพื่อน ไม่มีแฟน ทำแต่งาน วันนี้ตุ่นมาเติมสิ่งที่เธอขาดหายไป เธอยิ้ม เธอมีความสุข เธอหัวเราะ แต่เธอจะทำยังไงดี ครอบครัวเธอคงไม่ยอมแน่นอน

พี่ครับ ผมว่าผมจะลากลับบ้านนะครับ ผมคิดถึงแม่จัง ไม่ได้กลับบ้านมานานอยากกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ครับ แต่คงไปเป็นเดือน ผมเลยจะขอลาออกครับ 

สุรู้สึกใจหายขึ้นมาทันที ถ้าตุ่นไปเธอคงรู้สึกเสียใจ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกกับชายหนุ่มมากเหลือเกิน เธอคงคิดถึงรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และเวลาที่ตุ่นทำงานเดินไป เดินมาให้เธอแอบมองบ่อยๆ

ตุ่น เธอไปเมื่อไรหล่ะ

ผมจะไปสิ้นเดือนนี้ครับ พี่ไปเที่ยวบ้านผมมั้ย 

อยากไปนะ แต่….

ผมเข้าใจพี่นะ พี่ห่วงงานทางร้าน มีโอกาสค่อยไปนะครับ พี่อยากไปเมื่อไรบอกผมนะ เดี๋ยวผมจะพาไปเที่ยวบ้าน พาเที่ยวบ้านเมืองผมครับ ผมอยากให้พี่ไปมากๆเลย เราต้องมีโอกาสได้ด้วยกันนะครับ

ตุ่น พาพี่ไปด้วยนะ พี่อยากไปกับเธอ อยากไปเที่ยวบ้านเธอ

##จบตอน##

ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ เพิ่งเริ่มต้นเขียนครั้งแรก จริงๆใช้เรื่องราวตัวเองเขียนเลยค่ะ แต่เนื้อเรื่องแตกต่างไปจากชีวิตจริงนิดหน่อย เพราะชีวิตจริงค่อนข้างเศร้า ดราม่า แต่เป็นความรักที่ผ่านเรื่องราวมาด้วยกันถึง 8 ปี ผ่านทุกข์ สุข ปัญหา อุปสรรคมากมายจึงอยากถ่ายทอดเก็บไว้เป็นนิยาย